Driehoekskunde

De theorie van Driehoekskunde is ontwikkeld door Chiel Egberts en omschrijft de samenwerking tussen familie, cliënt en zorgprofessional. Met als belangrijk uitgangspunt dat het ooit begon in een oerdriehoek; Ouders en kind. Sommige oerdriehoeken zijn creatiever en/of complexer. Door de driehoek met elkaar in beeld te brengen worden alle posities inzichtelijk gemaakt.

Al snel in het bestaan van de oerdriehoek voegt de professional zich daarbij. Bijvoorbeeld consultatiebureau, kleuterjuf, mentor, artsen, begeleiders, verzorgers, verpleegkundige etc. We spreken dan over de zorgdriehoek die zich vult met passanten. Professionals die als functie of persoon vaak wisselen in die hoek. Een belangrijk principe hierbij is volgorde; Deze hoek kwam er als laatste bij in een al bestaande driehoek

Zonder verbinding geen driehoek dan zijn er alleen maar losse lijnen. Aangezien de professional als laatste aansluit zijn zij als eerste aan zet om vertrouwen op te bouwen en verbinding aan te gaan waarna een fijne samenwerking volgt. Degene in de top van de Driehoek(kind, bewoner, cliënt) wordt gedragen door een stevige basis.

Iedereen in de Driehoek verdiend ruimte om in positie te staan. Als deze posities gelijkwaardig verdeeld zijn is er voldoende stabiliteit om goed te kunnen samenwerken. Wederzijds begrip en ruimte voor de professional om goede zorg te kunnen verlenen.

In de ouderenzorg zien we een complex gegeven. Het zijn niet de ouders die de samenwerking aangaan omtrent hun kind maar zoons/dochters/partners die de professional toe kunnen laten in een al bestaande Driehoek.

Het verhaal lijkt simpel! Echter leert de praktijk ons dat samenwerken in de Driehoek veel uitdagingen met zich mee brengt.

Marjolein Wouters

de basis van verbinding

Driehoekskunde

Contactformulier